Yello zostało założone przez Borisa Blanka i Carlosa Perona pod koniec lat 70. W 1979 roku postanowili dokooptować wokalistę. Ich wybór padł na Dietera Meiera – playboya milionera, którego rozpoznawalny, głęboki głos dodał utworom Borisa Blanka charakterystycznego szlifu. Ich pierwszy singel I.T. Splash został wydany w 1979 roku. W 1980 roku wydali debiutancki album Solid Pleasure, zawierający spory hit taneczny Bostich. Jednakże prawdziwy sukces odnieśli dopiero w 1983 roku singlami I Love You i Lost Again oraz ugruntowali go w 1985 roku wydaniem albumu Stella, zawierającego przeboje Oh Yeah, Vicious Games i Desire. W 1984 roku Carlos Peron odszedł z zespołu, aby skoncentrować się na karierze solowej. Ogromny sukces przyszedł w 1988 roku, kiedy wydali na singlu utwór The Race – do dzisiaj bardzo popularny w ilustrowaniu wszelkich filmów związanych z samochodami, wyścigami i rajdami. W latach dziewięćdziesiątych, zafascynowani współczesnymi twórcami muzyki elektronicznej, zmienili swoje oblicze na bardziej taneczne, nie rezygnując jednak ze swoich charakterystycznych dźwięków. Utworami takimi jak How How, To the Sea czy Planet Dada udało im się dopasować do obecnych trendów muzyki tanecznej. Yello to oryginalny zespół, wyprzedzający swoje czasy (obecnie nazywani są ojcami chrzestnymi muzyki techno, zaraz obok zespołu Kraftwerk). Już na samym początku opanowali techniki samplingu i loopów, tworząc własny styl będący mieszanką ambitnej elektroniki i popowego feelingu.
Stella – czwarty album szwajcarskiego zespołu Yello wydany w 1985 roku przez wytwórnię Vertigo. Album zawiera przebój Oh Yeah, który zyskał sławę będąc tematem z filmu Wolny dzień Ferrisa Buellera.
Spis utworów:
Strona A:
1. Desire
2. Vicious Games
3. Oh Yeah
4. Desert Inn
5. Stalakdrama
6. Koladi-Ola
Bonus Track:
7. Oh Yeah (Indian Summer Version)
Strona B:
1. Domingo
2. Sometimes (Dr. Hirsch)
3. Let Me Cry
4. Ciel Ouvert
5. Angel No
Bonus Track:
6. Vicious Games (12"mix)