Tracker – ósmy solowy studyjny album Marka Knopflera. Album został wydany 16 marca 2015 (dzień później w Stanach Zjednoczonych).
W Austrii, Belgii, Chorwacji, Danii, Holandii, Niemczech i Norwegii album trafił na pierwsze miejsca najlepiej sprzedających się płyt długogrających. W Polsce album uzyskał status platynowej płyty.
Tracker, ósmy solowy album Knopflera, został nagrany w studiu British Grove Studios. Nagrań dokonano przy użyciu 48-ścieżkowej konsoli nagraniowej API Legacy ze studia Big Javelin z Tennessee (wcześnie na tej samej konsoli nagrano album Golden Heart) na 1-calowej analogowej taśmie magnetofonowej systemu Ampex 2 i zmiksowany przez znanego inżyniera dźwięku, wielokrotnego zdobywcę nagród Grammy, Boba Ludwiga.
Biorący udział w nagraniach perkusista Ian Thomas używał zestawu perkusyjnego Rogers Wine Red Ripple, na którym wcześniej grał Bobby Colomby z Blood, Sweat & Tears. Oprócz Thomasa, w nagraniach brali także udział Bruce Molsky, John McCusker, Mike McGoldrick, Phil Cunningham, Glenn Worf, Nigel Hitchcock , Tom Walsh i Ruth Moody.
Tytuł albumu, Tracker (dosł. „tropiciel”, „poszukiwacz”), według słów Knopflera „przyszedł z mojego wnętrza, ze starania się znalezienia własnych ścieżek życia w ostatnich dekadach. Od śledzenia czasu - obserwowania ludzi, miejsc i rzeczy z mojej przeszłości oraz z procesu nagrywania (ang. tracking) nowej muzyki w studiu nagraniowym”.
Kilka utworów z płyty zostało bezpośrednio zainspirowanych przez przeczytaną przez Knopflera literaturę. Podobnie jak w przeszłości (np. „Telegraph Road” - Błogosławieństwo ziemi, „Boom, Like That” - Grinding It Out: The Making Of McDonald's), Knopfler użył w słowach piosenek mniej lub bardziej dosłownych zapożyczeń z przeczytanych książek.
Otwierający płytę „Laughs and Jokes and Drinks and Smokes” - „śmiech i żarty/i drinki i fajki/i bez światła na schodach/byliśmy tacy młodzi/i zawsze bez pieniędzy/nie abyśmy się tym przejmowali” opowiada o młodości Knopflera i jego życiu przed założeniem Dire Straits. „Słuchałem wtedy dużo Vana Morrisona, Dylana i takiej muzyki. Kiedy teraz słyszę tą muzykę, to przenoszę się do tych czasów, to jak z jedzeniem które jadło się jako dziecko. Niektóre z tych piosenek stanowią w życiu ważne momenty”.
Utwór „Basil” opowiada o poecie Basilu Buntingu który zarabiał na życie w gazecie „Evening Chronicle” gdzie 15-letni Knopfler odbywał praktykę jako początkujący redaktor. Piosenka opowiada o „gderliwej, ale fascynującej” osobie, którą Knoplfer uważaj za „niezwykle fascynującą” - „Woła chłopca na posyłki, zrzędliwy jak cholera/Poeci też muszą jeść/Dałby wszystko aby to dzisiaj rzucić/Mieć czas aby myśleć o czasie/I porzuconej miłości życia”.
„River Towns” zostało zainspirowane nowelą o tym samym tytule autorstwa Breece'a D'J Pancake'a.
Utwór „Mighty Man” ma źródła w książce I Could Read the Sky opowiadającej o przeżyciach irlandzkich emigrantów w Wielkiej Brytanii.
„Silver Eagle” (tytuł pochodzi od nazwy linii autobusów dalekobieżnych) i „Lights of Taormina” (Taormina - miasto na Sycylii) zostały napisane w trakcie wspólnej serii koncertowej z Bobem Dylanem w 2011. Piosenka o Taorminia została zainspirowana pobytem w hotelu w tym mieście i wrażeniami jakie odniósł Knopfler oglądając z okiem hotelu starożytny amfiteatr. Według słów Knoplfera „nie napisałbym tych piosenek gdybym nie był na dwóch seriach koncertowych z Bobem (Dylanem)”.
Piosenka „Beryl” opowiada o brytyjskiej pisarce Beryl Bainbridge. Śpiewając o Bainbridge, Knopfler używa jej przykładu jako osoby, która nie była za życia odpowiednio doceniana: „Za każdym razem nie dostawała nagrody/Jak jej dali Bookera/Była już martwa w grobie/Po tym wszystkim co ona dała”.