Herbie Hancock jest jednym z najbardziej płodnych pianistów jazzowych XX wieku. Jako cudowne dziecko grał z takimi sławami, jak Donald Byrd i Miles Davis. Jako że był trochę maniakiem, lubił gadżety i przyciski i był jednym z pierwszych, którzy opanowali fortepian elektryczny, ale zawsze pozostawał wierny akustycznemu brzmieniu. W rzeczywistości, zawsze przeskakiwał tam i z powrotem pomiędzy elektronicznym i akustycznym brzmieniem.
Head Hunters (1973) to pierwszy album z nowym zespołem Herbiego, Head Hunters.
Jest to jedna z najbardziej funkowych płyt Herbiego i jeden z najlepiej sprzedających się albumów jazzowych - przemawiał do szerokiej publiczności - fanów Hip Hopu, Funku, Soulu i Jazz Funku. Na "Head Hunters" Hancock wkracza w świat jazzu dzięki swoim nieskazitelnym syntezatorom i melodiom na klawinecie, które nakładają się na super twardy groove, wzmocniony subtelnymi solówkami na rogu. Klasyczne utwory, takie jak "Chameleon" i "Watermelon Man" są żywym dowodem jego geniuszu i zdolności do tworzenia spójnego jazzowego albumu fusion. Specjalne wyróżnienie należy się dla perkusisty Harvey'a Masona, basisty Paula Jacksona i redaktora Berniego Maupina (który współtworzył również "Bitches Brew" Milesa Davisa).
SIDE A1. CHAMELEON2. WATERMELON MAN |
SIDE B1. SLY2. VEIN MELTER |