Clapton, świeżo po odejściu z Yardbirds, był fanem zarówno Bakera, jak i Bruce'a, którzy grali razem w Graham Bond Organisation. Bruce tymczasowo dołączył także do Bluesbreakers Johna Mayalla, grupy, z którą Clapton nagrał jeden, robiący karierę album. Ale Baker i Bruce nigdy się nie dogadywali. Istnieją historie o sabotowaniu sprzętu, bójkach na scenie i wymachiwaniu bronią.
Kiedy więc Baker poprosił Claptona - najgorętszego gitarzystę w Wielkiej Brytanii - o dołączenie do jego nowego zespołu, Clapton zgodził się pod jednym warunkiem: Chciał Bruce'a jako trzeciego członka. Baker w końcu ustąpił i choć jego stosunki z Bruce'em nigdy się nie ociepliły (a w zasadzie były głównym powodem rozpadu Cream zaledwie dwa lata później), to napięcie to zostało odsunięte na bok i subtelnie podsycane przez cztery albumy zespołu.
Pierwszy z nich, Fresh Cream, to album, na którym zespół wciąż jeszcze czuł się sobą i odkrywał muzykę, w której się poruszał - blues, pop i psychodelię. Album, który ukazał się 9 grudnia 1966 roku, był punktem wyjścia dla dwóch kolejnych klasycznych płyt, które ukazały się w ciągu następnych dwóch lat: Disraeli Gears z 1967 roku i Wheels of Fire z roku następnego.
A1 | N.S.U. |
A2 | Sleepy Time Time |
A3 | Dreaming |
A4 | Sweet Wine |
A5 | Spooenful |
A6 | Wrapping Paper |
B1 | Cat's Squirrel |
B2 | Four Until Late |
B3 | The Coffee Song |
B4 | Rollin' And Tumblin |
B5 | I'm So Glad |
B6 | Toad |